Na pierwszy ogień (niestety z dział wroga) poszedł okręt, od którego wszystko się zaczęło - legendarny Buntownik.
Ocean treasure, Castorland 1000
Były to moje pierwsze puzzle po kilkunastoletniej przerwie i długo zastanawiałam się, jaką elementację wybrać. Moje największe puzzle z dzieciństwa miały 500 elementów i każda większa liczba byłą dla mnie czystą abstrakcją, zwłaszcza że jak przez mgłę pamiętam jakieś 3000 z alpejską wioską, których nigdy nie udało mi się ukończyć.
Ostatecznie padło na 1000, jako że cena była przystępna, a nawet jeśli okazałyby się za łatwe, będą dobrą rozgrzewką (no i mieszczą mi się na stole 
). Ostatecznie ułożenie zajęło około 12 godzin, rozłożonych na 3 dni. MAŁO! Za to jakość puzzli 10/10 i frajda z układania takaż sama.
Ledwo uszliśmy z życiem, ratując się z pokładu tonącego okrętu mizerną szalupą, na której jednak znalazło się dość miejsca na skrzynię pełną złota.
Gdy po kilku dniach wiosłowania dotarliśmy do najbliższego portu, zrządzeniem losu właśnie zawinął doń bardzo ładny statek, którego właściciel po małej... zachęcie z naszej strony zgodził się go odsprzedać. Tak oto przesiedliśmy się z dziurawej łódki do majestatycznego Duszołamacza.
Statek w porcie, Schmidt 1000
Trafiłam na nie, gdy szukałam jakiegoś 1500, żeby rozwinąć puzzlowe skrzydła i nie mogłam się powstrzymać, ten obraz jest przepiękny. <3 I mimo że 1000, to całkiem trudny przez wszechobecną ciemność i brązowość, a także przez fakt, że poszczególne elementy pasowały w kilku miejscach, a że wszystkie były ciemnobrązowe/szarozielone/żółte, układanie polegało przede wszystkim na mozolnym dopasowywaniu po kształtach i sprawdzaniu, czy na pewno dobrze je połączyłam. Nie przypadła mi również do gustu niby antyrefleksyjna powierzchnia, światło odbija się w dziwny sposób, który wcale nie pomaga przy rozróżnianiu kolorów, zwłaszcza na (kolejny minus) tak masakrycznie rozpikselowanej grafice.
Ta pikseloza odebrała mi resztkę przyjemności z układania i ogólnie puzzle oceniam na 3/10 (3 za obraz, 0 za całą resztę ). Sytuacji nie poprawiły źle sprasowane elementy, niektóre grubsze, inne cieńsze, strzępiące się na wypustkach i potwornie pylące. Z całą pewnością nie będę nigdy chciała ułożyć ich po raz drugi. 
Zdjęcia nie oddają intensywności kolorów, robione były komórką przy słabym, sztucznym świetle, ale do okna mam spory kawałek i nie mam za bardzo możliwości przenieść się tam z puzzlami. Na przyszłość pokombinuję trochę z oświetleniem.
Kurierzy donoszą, że wkrótce do mojej floty dołączą dwa kolejne okręty ze stoczni Clementoni i Castorlandu.
Z Ukrainą 
) i drugi przy błękicie, a raczej szarości nieba. Na razie jest to zbiorowisko luźnych fragmentów, których nijak nie potrafię zorientować względem obrazka. Zdjęcie bardzo robocze, robione praktycznie po ciemku wyłącznie dla udokumentowania postępów. 
